Χρήστος Καπράλος

Ο Χρήστος Καπράλος γεννήθηκε στο Παναιτώλιο Αγρινίου στα τέλη του 1909. Από μικρό παιδί έδειξε αγάπη για την τέχνη.

Oι μεγάλοι ευεργέτες του Αγρινίου αδελφοί Παπαστράτου και κυρίως ο Γιάννης Παπαστράτος, υπήρξαν οι άνθρωποι που τον υποστήριξαν. Με υποτροφία που του χορήγησαν σπούδασε στη σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και στο Παρίσι.

Όταν κηρύσσεται ο Β΄παγκόσμιος πόλεμος, ο Χρήστος βρίσκεται για σπουδές στο Παρίσι απ’ όπου γυρνά στην Ελλάδα για να υπηρετήσει την πατρίδα. Υπηρετεί για ένα διάστημα, αλλά με την επίθεση των Γερμανών και τη ρήξη του Ελληνικού μετώπου απολύεται και γυρνάει στο χωριό του. Εκεί με τη βοήθεια του αδερφού του Σπύρου χτίζουν, με λάσπη και καλάμια ένα καλύβι, που είναι το πρώτο εργαστήριό του. Πρώτα η μάνα του και ο αγαπημένος μικρός του φίλος ο Χριστόφορος ποζάρουν ώρες ατελείωτες. Ολοι οι συγγενείς του και οι συγχωριανοί υπήρξαν μοντέλα του.

Μεταξύ των έργων που δούλεψε στο χωριό την περίοδο 1940 – 1945 αναγνωρίζεται μια μεγάλη σειρά μικρών ανάγλυφων έργων σε γύψο, που ιστορούν τις περιπέτειεςτου τόπου μας κατά την περίοδο από την κήρυξη του πολέμου μέχρι την απελευθέρωση.

Τη δουλειά και τα έργα που δημιούργησε στο χωριό, την παρουσίασε στο τέλος του 1946 στην αίθουσα “Παρνασσός” στην Αθήνα όπου έχει τεράστια απήχηση. Ο Κων/νος Κοτζιάς, δήμαρχος της Αθήνας, του χαρίζει από την προσωπική του περιουσία το οικόπεδο στην Αθήνα, στο Κουκάκι, όπου δημιουργεί το εργαστήριό του.

Τα ανάγλυφα αυτά που είχαν επαινεθεί ιδιαίτερα στην έκθεσή του, θέλησε να τα μεγενθύνει. Έτσι αναζητώντας το υλικό για να υλοποιήσει εκ νέου τις δημιουργίες του, φθάνει το καλοκαίρι του 1951 στα «πλακάκια της Αίγινας», προσκεκλημένος του ζωγράφου Τάκη Καλμούχου, ο οποίος του δείχνει τον πορόλιθο της Αίγινας. Σκαλίζει δύο μικρά ανάγλυφα σαν δοκιμή και αποφασίζει αμέσως να ξεκινήσει δουλειά. Από το 1951 μέχρι το 1956 δουλεύοντας τα καλοκαίρια στην Αίγινα πραγματοποιεί την επική σύνθεση “Το Μνημείο της Μάχης της Πίνδου”, μια ζωοφόρο σαράντα μέτρων, που εκτίθεται στο “Μουσείο Καπράλου” στην Αίγινα.

Το 1962 το κράτος του προτείνει να αντιπροσωπεύσει μόνος του τη χώρα μας στην παγκόσμια έκθεση Biennale της Βενετίας. Η έκθεση αυτή γίνεται ο μεγάλος σταθμός στην καλλιτεχνική του σταδιοδρομία. Το έργο του είχε τεράστια απήχηση. Ο παγκόσμιος τύπος αναφέρεται σ’ αυτόν και ακολουθούν προτάσεις για Ευρώπη και Αμερική.

Με τα χρήματα που αποκτά από τις πωλήσεις έργων του στη Biennale, πραγματοποιεί το όνειρό του να αποκτήσει δικό του εργαστήριο στην Αίγινα. Αυτό γίνεται το 1963 και από τότε δουλεύει έξι μήνες στην Αθήνα και έξι μήνες στην Αίγινα. Η δουλειά του με τα χρόνια πλήθαινε. Έτσι το ένα εργαστήριο διαδεχόταν το άλλο, ώσπου έφθασαν τα έξι. Αυτά τα εργαστήρια τα οποία έχουν μια μαγευτική θέα στη θάλασσα, ο Χρήστος Καπράλος τα κληροδότησε στην Ελλάδα όταν έφυγε στις αρχές του 1993. Έτσι στην Αίγινα υπάρχει το “Μουσείο Χρήστου Καπράλου” και έξω απ’ αυτό στο ακροθαλάσσι, φύλακας-φρουρός στέκεται η χάλκινη φιγούρα της μάνας του η ίδια φιγούρα που φρουρεί τώρα και το μουσείο του Αγρινίου.

«Ο Χρήστος Καπράλος άσκησε μια γλυπτική ελληνική και συγχρόνως παγκόσμια. Κύριο θέμα του είναι η ανθρώπινη μορφή άλλοτε αποδοσμένη σχηματικά σαν θεσσαλική τερακότα του 7oυ αι. π.Χ. και άλλοτε πλασμένη με το εξπρεσιονιστικό αίσθημα του 200ύ αι. Τα αρχαιοελληνικά θέματα, τα ειδώλια, οι πολεμιστές, οι Νίκες και οι Κένταυροι γίνονται μέσα στα χέρια του οι αντιήρωες της καθημερινότητας. Το μορφοπλαστικό ιδίωμα του γλύπτη, κυρίως όταν δουλεύει το χαλκό, σφραγίζεται από μιαν άκρως δραματική αντίληψη των πραγμάτων και μια απλοποίηση των μορφών γεμάτη πνευματικότητα.»

Μάνος Στεφανίδης

 

Αίθουσα Τέχνης ‘Χρήστος Καπράλος’

Η αίθουσα τέχνης «Χρήστος Καπράλος» στο Αγρίνιο, είναι ένας παράλληλος κτιριακός χώρος με την Δημοτική Βιβλιοθήκη, με ανεξάρτητη είσοδο, συνολικής επιφάνειας 690m2, όπου φιλοξενούνται διάφορες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και μαζί με το χώρο της βιβλιοθήκης δίνουν ένα ενιαίο σύνολο πολιτιστικού και καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος.

Επίσης στην αίθουσα τέχνης λειτουργεί μόνιμη αίθουσα γλυπτών του μεγάλου δημιουργού Χρήστου Καπράλου.

video εκθεμάτων στην αίθουσα τέχνης “Χρήστος Καπράλος” , στο οποίο ακούγεται και ο ίδιος ο καλλιτέχνης να μιλάει για τη ζωή του.