Ναύπακτος

Το κτίριο αυτό, κτισμένο σε δύο φάσεις το 15ο και 16ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές για τη στέγαση των εκάστοτε ηγεμόνων της πόλης αυτής. Αμέσως μετά την απελευθέρωση της Ναυπάκτου, το 1829, το κτίριο αυτό ήρθε στην κατοχή του σουλιώτη στρατηγού Νότη Μπότσαρη. Σήμερα ο πύργος ανήκει στο «Ίδρυμα Δημητρίου και Αίγλης Μπότσαρη», και φιλοξενείται διαρκής έκθεση αντιγράφων από πίνακες, χάρτες και σχεδιάσματα που έχουν σχέση με τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571 μ.Χ.)

Τo 1976 ο Πλατανιώτης γιατρός Νίκος Παπανικολάου είχε την έμπνευση να συγκεντρώσει μερικά αντικείμενα λαϊκής τέχνης, παλιά βιβλία, φωτογραφίες και ότι άλλο έκρινε πως άξιζε για έκθεση, αγόρασε μια κούκλα πού την έντυσε Πλατανιώτισσα για να τη βάλει στη βιτρίνα, έγραψε μια ταμπέλα με τις λέξεις “Λαϊκή Τέχνη” κι έστησε στην πλατεία τού χωριού ένα μικρό “Μουσείο”.

Τότε, νοίκιασε ένα κλειστό μαγαζί της πλατείας και μετέφερε τη “Λαϊκή Τέχνη” σ’ αυτό και το ονόμασε σε “Μουσείο” και μέσα στον ίδιο χώρο στέγασε τον Τουριστικό και Εξωραϊστικό Όμιλο του χωριού και μια υποτυπώδη βιβλιοθήκη. Πρόσθεσε μια συσκευή τηλεόρασης, που τότε λίγες υπήρχαν στο χωριό και κινηματογραφική μηχανή προβολής ταινιών, για να περνούν τα χειμωνιάτικα βράδια οι τότε νέοι του χωριού, μια και το καφενείο έκλεινε νωρίς. Όμως  ο χώρος του κρίθηκε ανεπαρκής από τη συγκέντρωση εκθεμάτων.

Τότε εμφανίζεται ο φίλος και συνάδελφός του Αριστείδης Δημητρακόπουλος, που τόσα πρόσφερε στο χωριό ως πρόεδρος της Κοινότητας και δωρίζει το μαγαζί του πατέρα του στον Τουριστικό και Εξωραϊστικό Όμιλο του χωριού για να στεγαστεί το σημερινό Λαογραφικό Μουσείο  που αποτελεί κόσμημα του Πλατάνου.